Scroll Top

Η ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΤΟΥ ΚΟΡΟΝΟΪΟΥ ΜΕ ΤΗ ΜΑΤΙΑ ΤΗΣ ΣΤΕΓΗΣ ΕΥΖΩΙΑΣ ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΙΑΣ

Η Άνοιξη ήρθε και επίσημα!!! Μένοντας σπίτι κατά την οδηγία της Πολιτείας μας, ανασκαλεύω τη βιβλιοθήκη και διαβάζω τον Ορφικό ύμνο. «ΦΥΣΕΩΣ θυμίαμα, αρώματα». Μιλεί για τη Φύση την μητέρα των πάντων-… Κτίζει τα πάντα ,λάμπει , πάντοτε τιμημένη, αθάνατη, οδηγός, κυβερνήτης , φέρει ζωή. Αιθέρια , επίγειος αρχόντισσα και θαλασσινή. Πικρή για τους φαύλους, αλλά γλυκιά σε εκείνους που πείθονται σε αυτή. Σοφή εις όλα , παρέχει , τρέφει και αυξάνει τα πάντα. Πατέρας, μητέρα, πλάστρα, τροφός και βυζάστρα. Αιωνία ζωή και αθάνατη .. μόνο αυτή δημιουργεί. Κινείται κυκλικώς και διαρκώς μεταβάλει μορφή-.

Στο νου έρχονται οι ρήσεις του Έλληνα φιλόσοφου Εμπεδοκλή, στο «Περί Φύσεως»

– Ο κόσμος υπόκειται σε μια κυκλική διαδικασία, η οποία χαρακτηρίζεται από διάφορες φάσεις, μεταξύ της απόλυτης κυριαρχίας της Αγάπης και της απόλυτης κυριαρχίας της Φιλονικίας. Δύο αντίρροπες δυνάμεις στη φύση παλεύουν μεταξύ τους. Η μία χαίρεται όταν ο άνθρωπος κατέχεται από αισθήματα αγνά και θετικά έχει νου υγιή, η άλλη εκδηλώνεται με αρνητικές πρακτικές, άγνοια, φόβο, με μίσος και καταστροφή.

Βυθίζομαι μέσα στο νου και τη καρδιά , ανακαλώ αισθήσεις , γνώση . Θαρρώ πως τούτες τις ημέρες παρατηρούμε , ζούμε τις πραγματικότητες των δύο αντίθετων δυνάμεων. Η μία αυτή της Φιλονικίας , που γνωρίζουμε τις τελευταίες δεκαετίες. Αυτή της επένδυσης σε υλικά αγαθά , πρότυπα και αξίες ξένα προς την αληθινή μας φύση, ως μέσα ανακούφισης από την ανασφάλεια, την έλλειψη, το φόβο, τη μοναξιά, τη θλίψη, την μη αποδοχή, την έλλειψη ανιδιοτελούς αγάπης. Σε ακραίες περιπτώσεις φαινόμενα στην ανθρωπότητα χειραγώγησης των λαών με κάθε αθέμιτο μέσο. Πείνα, οικονομική εξαθλίωση, πρόσφυγες, απαξίωση της ανθρώπινης ζωής κ.α.

Σε αυτή την εικονική πραγματικότητα κινούμαστε σαν ρομπότ, δεν έχομε χρόνο να σκεφτούμε, οι επιθυμίες πολλαπλασιάζονται, είμαστε διαχωρισμένοι και μόνοι, εγκλωβισμένοι σε δόσεις, απεγνωσμένοι για την ανεργία των παιδιών μας, ανησυχώντας για το μέλλον μας κ.α. Δεσμώτες και όμηροι των θαυματοποιών κατά Πλάτωνα (Πολιτεία, μύθος του σπηλαίου) δεν βλέπουμε φως …στο τούνελ.

Την άλλη πραγματικότητα της Αγάπης, μας θυμίζει η άνοιξη. Η Περσεφόνη επιστρέφει σύμφωνα με το μύθο και όπως στον Ορφικό ύμνο αναφέρεται. Η χαρά της Δήμητρας πρασινίζει τη γη, οι αμυγδαλιές ανθίζουν, ο ήλιος ζεσταίνει τη πλάση. Τα πουλιά δυναμώνουν το κελάιδισμά τους, τα χελιδόνια επιστρέφουν, η ανάσταση πλησιάζει!!

Μας τη θυμίζουν επίσης νέες εμπειρίες που ζούμε ως Έλληνες και μαζί με εμάς άνθρωποι σε όλα τα μήκη και πλάτη της γης. Παρατηρούμε πως στην παρουσία του ιού που ονομάζουν οι επιστήμονες κορονοιό , οι άνθρωποι εκδηλώνουν συμπεριφορές που είχαν ξεχάσει ή δεν είχαν εκδηλώσει ποτέ. Αλληλεγγύη, ενδιαφέρον, εν συναίσθηση!!! Συμπαράσταση με όλους τους τρόπους! Άνθρωποι τραγουδούν στα μπαλκόνια ,παίζουν μουσική στα σπίτια, στους δρόμους για εμψύχωση των συνανθρώπων που δοκιμάζονται!!! Δεν υπάρχουν διαχωρισμοί, ταυτότητες, διακρίσεις. Έχομε χρόνο να νοιώσουμε ευγνωμοσύνη για όλα τα αγαθά που έχομε.. Θυμόμαστε να παίξουμε με τα παιδιά μας, τους φίλους που είχαμε ξεχάσει, τα βιβλία που δεν διαβάσαμε ποτέ, την μουσική που δεν προλαβαίναμε να ακούσουμε, να ενδιαφερθούμε για αγαπημένους, να μοιραστούμε. Έχομε χρόνο να σκεφτούμε ποιοι είμαστε, γιατί είμαστε. Να θυμηθούμε τη Μάννα γη πως μπορεί να μας θρέψει ακόμη και αν χάσουμε όλα ότι εμείς φτιάξαμε ή το κατά Ματθαίο Ευαγγέλιο «…να επιζητείτε την Δικαιοσύνη του Θεού και ΟΛΑ θα σας προστεθούν… » Να διερωτηθούμε σε υπαρξιακά ερωτήματα, αυτό που μας κάνει να ξεχωρίζουμε από τα ζώα… Πίσω από το φόβο που φαίνεται να κυριαρχεί στις ψυχές των ανθρώπων δανεισμένος από την πραγματικότητα της Φιλονικίας, κυριαρχεί ο νους που μπορεί να σκέπτεται, συσχετίζει, ερευνά, αναθεωρεί και να οδηγεί τελικά τη φοβισμένη ψυχή στην πραγματικότητα της Αγάπης, εκεί που αληθινά ανήκει.

Μήπως οι στιγμές τούτες είναι στιγμές παρατήρησης, περισυλλογής, αμφισβήτησης και επιλογής;

Μήπως ο κόσμος της Αγάπης είναι το δώρο που μας φέρνει τούτη η Άνοιξη?

Στοχασμοί…

Με Αγάπη
Μαρία Τερζάκη

* Απαγορεύεται η ολική ή μερική αναπαραγωγή του παρόντος κειμένου με ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό ή οποιονδήποτε άλλο τρόπο χωρίς τη γραπτή άδεια της συγγραφέως Μαρίας Τερζάκη.