«Ήταν ο τόπος μου βράχος και χώματα ήλιος και μαύρο κρασί.
Όργωνα, θέριζα και με τον Όμηρο σε τραγουδούσα Λαέ μου!!
Πάνω στα κύματα νύχτες ολόκληρες σε ονειρεύτηκα!!
Ήταν ο τόπος μου σαν το χαμόγελο όνειρο καθημερνό,
κάποιος τον πούλησε κάποιος τον ρήμαξε σαν δανεισμένη πραμάτεια.»
Με αυτές τις μελωδίες του αγαπημένου μας Νίκου Ξυλούρη να ηχούν στις καρδιές μας ανηφορίσαμε την Κυριακή προς τον Ψηλορείτη. Μια στάση στα Ανώγεια για καφεδάκι στη πλατεία. Εκεί μας υποδέχτηκε ο Βασίλης όπως μας ζήτησε να τον αποκαλούμε , Βουιδάσκης καθηγητής κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.Τον ευχαριστούμε για τη ζεστή αγκαλιά και το κέρασμα όλων μας. Συνεχίσαμε στο εκκλησάκι του Άγιου Υάκινθου. Ενώσαμε τις προσευχές μας με τον Άγιο της Αγάπης- του Θείου έρωτα μέσα στο ναίσκο. Ευχαριστούμε τον Λουδοβίκο των Ανωγείων που μας έδωσε το κλειδί.
Από εκεί στο το ΙΔΑΙΟΝ ΑΝΤΡΟΝ. Μέσα στο ειδυλλιακό τοπίο όπου το χιόνι εναλασσόταν με το πράσινο του βουνού, και οι αετοί πετούσαν ψηλά πάνω μας, ταυτιστήκαμε για λίγες στιγμές με Τον Μίνωα που παραλάμβανε το Νόμο, την Ιερή Γνώση από τους θεούς. Και ονειρευτήκαμε !!!
Με τις καρδιές ολάνθιστες από τις συγκινήσεις μα και γιομάτες από χαρά , καταλήξαμε σε ταβερνάκι και απολαύσαμε γεύσεις του τόπου.
Είθε το άλλο ταξίδι να μην αργοπορήσει………..
