Ω! Αγάπη , Έρωτα Θείε , θυγατέρα του Ουρανού και της γης!

Έχεις την ομορφιά και το γλυκασμό των Αγγέλων, το κάλλος της Αφροδίτης! Χρόνους πολλούς πριν, περπατούσες στη γη συντροφιά με τις νεράιδες, τραγουδούσες στις ρεματιές μαζί με τις νύμφες, κολυμπούσες στους ωκεανούς μαζί με τις γοργόνες!

Αέρινη περιχαρής γινόσουν ένα με τα λουλούδια, τις ευωδιές, τους ήχους και τις μουσικές της γης! Γινόσουν ένα με την ομορφιά , το γέλιο τη χαρά όλων των αδελφών σου που ζούσατε μαζί σε τούτο το πλανήτη, όπου ο Πατέρας ετοίμασε με περίσσια φροντίδα για εσένα που στόλιζες τα παιδιά του. Ήσουν η πιο όμορφη από όλα τα δημιουργήματά Του. Πριγκιποπούλα από γένος αριστοκρατικό,  βασιλικό, ζούσες στη μάνα γη που σε θήλαζε με το νέκταρ των καρπών της, σε μύρωνε με τις ευωδιές των λουλουδιών της, σε έτρεφε με την αμβροσία του Πατέρα που ήταν πανταχού παρών. Είχες τη σοφία μέσα στο νου σου, και συ ναι γινόσουν γεννήτρα και γεννούσες με βοηθό τη μάννα γη και άλλες ευτυχισμένες θυγατέρες και γιούς να είστε όλοι μαζί ένα, Τέκνα της Αγάπης!!!

Η άνοιξη ήταν πάντα στη γη, γιατί εσύ είσαι η άνοιξη! Όλα ζωντανά και θάνατος δεν υπήρχε, γιατί είσαι η ζωή! Ήταν όλα υγιή , γιατί είσαι η υγεία! Είχαν όλα τη σοφία, γιατί εσύ είσαι η σοφία! Ήταν όλα σε αφθονία, γιατί εσύ είσαι η αφθονία! Ήταν όλα χαρούμενα, γιατί εσύ είσαι η χαρά! Ήταν όλα ειρηνικά, γιατί εσύ είσαι η ειρήνη! Ήταν όλα σε δημιουργία, γιατί εσύ είσαι δημιουργός!

Όμως Αγάπη, σε γέλασε ο όφις σε ζήλεψε ο Άδης και σε επήρε κοντά του στο κάτω κόσμο της ψυχής σου. Όλα χάθηκαν. Στη ψυχή σου το φως αντικαταστάθηκε από σκοτάδι, η σοφία από άγνοια, η Αγάπη από το φόβο, η αφθονία από έλλειψη, η υγεία από ασθένεια, η ειρήνη από το πόλεμο, η χαρά από τη λύπη, η ζωή από το θάνατο, η δημιουργία από την αλαζονεία. Εγκλωβίσθηκες σαν σε φυλακή. Τείχη τεράστια ορθώθηκαν εμπρός σου. Έπεσες σε λήθη ωραία κοιμωμένη. Περίμενες να ελευθερωθείς. Πολλοί με πολλούς τρόπους προσπάθησαν να σε ξυπνήσουν. Μάταια όμως. Εσύ θα άκουγες ΜΟΝΟΝ τη φωνή της Αδελφής Αγάπης.

Η μάνα γη έπεσε σε θλίψη από το χαμό της θυγατέρας. Τα λούλουδα δεν άνθιζαν πια, τα φύλλα έπεφταν από τα δένδρα. Ο αέρας δεν μοσχομύριζε. Κατακτητές άλωσαν τις ομορφιές της. Τυφλοί σκουντουφλούσαν ο ένας με τον άλλο, πόναγαν αυτοί και πόναγαν και εκείνη. Ήλοι ο πόνος στη καρδιά τους. Εγώ τα ονόματά τους. Σταύρωση η εμπειρία τους. Άλγος πικρό κυρίεψε τη ραγισμένη ψυχή της γης, πέπλο σκουρόχρωμο έριξε στους ώμους και ωσάν γεράκι όρμησε σε γη και θάλασσα γυρεύοντας τη θυγατέρα Αγάπη. Εννιά ημέρες… αιώνες πέρασαν μέσα στη θλίψη.

Μα σαν ήρθε η δέκατη ημέρα η φωτοφόρος αυγή, άγγελμα παρέλαβε η γη από το Πατέρα μέσω των απεσταλμένων. Ήκουσα τις κραυγές της θυγατέρας-Αγάπης για ελευθερία καθώς αναδυόταν από τα κατώγια των ψυχών των τέκνων μου, ένοιωσα τους κραδασμούς της πονεμένης ψυχής σου, της μηνύει. Ήρθε το πλήρωμα του χρόνου. Η Αγάπη θα ελευθερωθεί. Η ωραία κοιμωμένη ξυπνά! Η Ανάσταση της Αγάπης ήρθε! ΠΑΣΧΑΝ ΑΓΑΠΗΣ! Και τότε… σιωπή απλώνεται σε ολάκερη τη γη. Η ψυχή της ένοιωσε το άγγελμα! Όλα σιωπούν για να συνδράμουν στο ξύπνημα, την Ανάσταση της ωραίας κοιμωμένης. Τα χελιδόνια πετούν ανενόχλητα και κελαηδούν! Η φύση καθαρίζει! Οι θόρυβοι σταματούν. Τα κορίτσια στολίζουν με στεφάνια τον επιτάφιο του φόβου. Οι ήχοι στις εκκλησιές χαμηλώνουν, να ακουσθούν τα υμνολογήματα των αγγέλων. Οι νόες σιωπούν. Η πρόνοια του Πατέρα! Νοιώστε τον ερχομό της Αγάπης μέσα στη δική σας ψυχή. Εκεί κείται η ωραία κοιμωμένη. Εκεί είναι ο βωμός όπου θα στηθεί Αναστημένη η Αγάπη!!! Η Αγάπη επέστρεψε ξανά στη γη! Καλεί όλους στην Ανάσταση. Γκρεμίστε τα τείχη να αποκαλυφθεί ο βωμός, ίνα η Αγάπη τον εύρη καθαρμένο και εγερθεί!

«Μακάριοι οι καθαροί την καρδία, ότι αυτοί τον Θεό όψονται» (κατά Ματθαίον Ευαγγέλιον).

Σημείωση. Στο άρθρο αυτό άπτονται απειροελάχιστα, μεγάλα γνωστικά πεδία. Στόχος ο σκεπτικισμός.

Με Αγάπη
Μαρία Τερζάκη

* Φωτογραφία άρθρου: Η αγωνία στον κήπο της Γεσθημανή | Δομήνικος Θεοτοκόπουλος (El Greco) | ~1590 μ.Χ.